Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

(ΙΧ) ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Οι άνθρωποι σκέφτονται με το «εγώ» τους με την ατομικότητα τους. «Μακάρι να πάνε όλα καλά. Μακάρι να μην καταστραφεί η γη. Ευτυχώς που είμαστε καλά. Θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι και χειρότερα.»
Σκεφτόμαστε ως άνθρωποι με όρους πολλαπλασιασμού, διαιώνισης και αυτοσυντήρησης. Αυτή είναι μια κοντόφθαλμη λογική και πρακτική. Πάνω σε αυτήν την λογική έχουμε χτίσει αυτόν τον πολιτισμό της κυριαρχίας και της κανονικότητας. Οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να επιβεβαιώνονται από την ποσότητα γιατί δεν έχουν ενότητα μέσα τους και κυριαρχούνται από την απομόνωση.
Έχει καμία σημασία για το σύμπαν αν υπάρχουν ένας ή δισεκατομμύρια άνθρωποι; Μόνο για το «εγώ» μας έχει σημασία. Και δεν έχει σημασία γιατί όλοι οι Άνθρωποι Αληθινά είμαστε Ίδιοι. Και όχι μόνο αυτό. Όλοι και όλα προέρχονται από την Ίδια Ιερή Ενέργεια. Είμαστε οι Εκφράσεις της.
Όλοι και όλα έχουμε/έχουν την ίδια ζωή, την ίδια ύπαρξη, την ίδια ενέργεια. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι ζωή και θάνατος είναι απόλυτα συνδεδεμένα. Όπως η ζωή εκδηλώνεται στον άνθρωπο ακριβώς έτσι εκδηλώνεται και σε ένα ζώο ή φυτό. Η Ζωή είναι μία Τυχαία Συνέχεια. Έτσι όλοι οι άνθρωποι αν και έχουμε διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετικούς χαρακτήρες έχουμε ακριβώς την ίδια αίσθησης ότι υπάρχουμε. Έχουμε την ίδια Συνείδηση της ύπαρξης μας.
Αν και φαινομενικά το κάθε ον νιώθει ξεχωριστό από το άλλο αφού έχει δική του υλική υπόσταση στην πραγματικότητα δεν είναι. Έτσι, μια συνείδηση χάνεται με τον σωματικό θάνατο και μια συνείδηση ενσαρκώνεται με την γέννηση. Τίποτα δεν χάνεται. Απολύτως τίποτα.